بررسی موانع و راهکارهای توسعه آموزش الکترونیکی در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا

هدف اصلی این تحقیق، بررسی موانع و راهکارهای توسعه آموزش الکترونیکی در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا از دیدگاه اعضاء هیأت علمی و دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) است. محدوده این مطالعه، دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا می باشد. اطلاعات مورد نیاز پژوهش، با استفاده از روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه تهیه شده است. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب ? کرونباخ استفاده شده که میزان آن برای 46 گویه پرسشنامه اعضاء هیأت علمی 5/84 درصد و برای 46 گویه پرسشنامه دانشجویان 6/85 درصد می باشد. جامعه نمونه تحقیق، شامل 63 نفر از اعضاء هیأت علمی دانشکده که به صورت تمام شماری و 280 نفر از دانشجویان که به شیوه نمونه گیری تصادفی در چند مرحله انتخاب شده اند. در پرسشنامه مربوط به اعضاء هیات علمی برای آزمون فرضیات از آزمون های من ویت نی، کروسکال والیس و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که موانع اجرائی همچون، پایین بودن امکانات برای ارزیابی پیشرفت یادگیری در دوره ها، پایین بودن امکانات سیستم آموزش الکترونیکی برای تداوم بخشی فعالیت-های یادگیری توسط اعضاء هیأت علمی، پایین بودن امکانات سیستم آموزش الکترونیکی از نظر فراهم کردن امکان بازخورد توسط اعضاء هیأت علمی، در پایین بودن میزان اجازه به یادگیرنده یا آموزش دهنده برای تغییر در نحوه ارائه درس، پایین بودن میزان تشویق سیستم آموزش الکترونیکی در ارتباط بین یادگیرنده و یاددهنده، بیشترین تأثیر را در ایجاد موانع داشته در نتیجه برطرف نمودن این موانع، موجب توسعه آموزش الکترونیکی خواهد شد. درپرسشنامه مربوط به دانشجویان نیز برای آزمون فرضیات از آزمون های من ویت نی، کروسکال والیس و تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که موانع اجرایی همچون، همکاری کامل وزارت علوم و وزارت ارتباطات و فن آوری اطلاعات برای گسترش دوره های الکترونیکی، کمبود یا نبود تولید بومی امکانات، عناصر و اجزاء لازم برای آموزش الکترونیکی، ناکافی بودن اعضاء هیأت علمی متخصص در زمینه فن آوری های آموزشی جدید، بیشترین تأثیر را در ایجاد موانع داشته در نتیجه، در برطرف نمودن این موانع اجرایی، موجب توسعه آموزش الکترونیکی خواهد شد. در پایان، برای مقایسه نتایج حاصله و اظهارنظرات هردو گروه، از آزمون آماری ویلکاکسون استفاده شده و نتایج مقایسه نشان می دهد که پاسخ اعضاء هیأت علمی و دانشجویان مورد مطالعه در، 37 گویه از 46 گویه موجود در دو پرسشنامه، با یکدیگر منطبق بوده و 9 گویه با یکدیگر مغایرت دارند. به بیانی دیگر، (43/80 درصد) پاسخگویان در مورد سوالات، نظرات تقریباً مشابهی داشته و (57/19 درصد)، دارای نظراتی متفاوتی می باشند.